Bryian Turner; Bilgi, Din ve İnanç
Turner (1991), Foucault geleneğinde din ve sekülerleşmenin materyalist bir kuramını önerir. Dini inanışların içeriğinden çok etkileriyle ilgilenmesine rağmen, hem Durkheimin işlevselci ‘sosyal çimento’ düşüncesini hem de fenomenolojinin öznel din ilgisini bir kenara iter. O, dinin rolünün ve bu rolün modernitedeki gerilemesinin insan varhğının -malların üretimi ve vücudun yönetimi- iki ana maddi yönlüyle yakından bağlantılı olduğunu savunur. Dinin modernite öncesindeki rolünü ekonomi yararına vücut cinselliğini kontrol etme olarak algılar. Ne zamanki bu ekonomik gereklilikten çıktı, dinin öneminde bir de bir gerileme yaşandı.
Turrıer din ve ekonomi arasındaki güçlü bağları fark ederken asla Marksist olmadı. Marksistlere göre din sınıfsal toplumların, özellikle feodal toplumların önemli bir özelliğiydi, Marksistler dini önemli bir üstyapı unsuru olarak düşünürler- din sömürülen sınıfın öteki dünyada kurtulacakları beklentisi içinde bu dünyadaki tabii konumuna rıza göstermelerini teşvik eden ideolojik bir araçtır. Marx’ın belirttiği gibi din insanlar için afyon görevini görür.
Marx’a zıt olarak, Tumer’a göre dinin varoluş nedeni (raison d’etre) cinsellik üzerindeki etkisidir. Wilson gibi Turnerda küçük marjinalleşmiş dini örgütlerin sayısındaki artışın ve dini inanışın bireyselleşmesinin dinin yapısal önemi yitirdiğini ve dolayısıyla sekülerleşmeyi gösteren açık bir kanıt olduğunu ısrarla vurgular.